برای اغلب کودکان مبتلا به شب ادراری نمی توان یک علت اختصاصی را مشخص نمود. عوامل روانشناسی می توانند علت اصلی بروز مشکل در خانواده های بی انسجام یا سهل انگار باشند، والدینی که هرگز در جهت آموزش آداب تخلیه تلاش صحیح به عمل نیاورده اند. در این موارد معمولا سایر نشانه های سهل انگاری نیز گزارش می گردد.

دارو های مورد استفاده در درمان شب ادراری اغلب، داروهای مربوط به سیستم عصبی می باشند و با عوارضی همراه هستند.ایمی پرامین(ضد افسردگی) و دسموپرسین (هورمونی) در درمان شب ادرای موثر شناخته شده اند.در صورتی که درمان شرطی سازی، غیر عملی یا ناموفق باشد؛

بسیاری از مطالعات موفقیت 40 تا 60% را در درمان دارویی اثبات نموده اند، گرچه میزان عود (برگشت دوباره شب ادراری) بسیار بالاست. ساز و کار عملکرد ایمی پرامین در درمان شب ادراری ناشناخته است و به علت احتمال بروز بهم خوردن ریتم قلبی ناشی از مصرف ایمی پرامین، می توان قبل از شروع درمان برای در نظر گرفتن اختلالات ریتم زمینه ای یک نوار قلبی انجام داد.


عوارض جانبی:
خشكی دهان، خواب آلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع، اشكال در ادرار كردن، عوارض قلبی ـ عروقی، واكنش‌های ازدیاد حساسیت، اختلالات رفتاری، اختلالات حركتی، تداخل در فعالیت جنسی، تغییرات قند خون، افزایش اشتها و وزن و عوارض اندوكرین مثل ژنیكوماستی، اختلالات خونی و هیپوناترمی از عوارض جانبی دارو هستند.

اساسی ترین و قطعی ترین روش درمان شب ادراری در دنیا شناخته شده است و با توجه به موجود بودن در منابع علمی پزشکان، مورد تایید همه آنها است. در کشورهای پیشرفته ابتدا از این روش برای درمان و ترک شب ادراری استفاده می کنند که متاسفانه در کشور ما این قضیه دیده نمی شود و باید برای حل این مشکل فرهنگ سازی صورت پذیرد.

این روش بدون ضرر و عوارض می باشد و احتمال عود پس از درمان بسیار اندک می باشد. در این روش والدین باید با کودک همکاری لازم را داشته باشند. نتیجه استفاده از این روش، تشخیص پر شدن مثانه توسط کودک و عادت کردن برای بیدار شدن بلافاصله با پر شدن مثانه است. درمان با استفاده از دستگاه پی ام (دستگاه هشداردهنده شب ادراری)، انجام می شود و برای کودکانی استفاده می شود که مشکل فیزیولوژیک ـ کلیه یا مثانه نداشته باشند و معمولا قبل از استفاده از درمان دارویی پیشنهاد می شود.قطعیت درمان با این روش بالای 85 درصد است.